Het valt me steeds vaker op dat veel mensen moeite hebben met een juiste ademhaling. In mijn praktijk komen deze mensen met allerlei klachten terecht, zowel fysiek als mentaal, vaak een combinatie van beide. Dit is niet verrassend, gezien de negatieve effecten van oppervlakkige ademhaling op ons lichaam.
Bij oppervlakkige ademhaling vullen de longen zich niet volledig met lucht, waardoor er minder zuurstof wordt opgenomen. Dit kan leiden tot vermoeidheid, duizeligheid en concentratieproblemen. Bovendien kan het gebruik van voornamelijk borst- en nekspieren bij deze ademhalingsspieren leiden tot verhoogde spierspanning.
Oppervlakkige ademhaling activeert ook het sympathische zenuwstelsel, wat leidt tot een “vechten-vluchten-verstijven” reactie, resulterend in stress en angstgevoelens. Voor actieve individuen kan dit leiden tot verminderde prestaties.
Daarnaast zijn er mentale en emotionele gevolgen zoals slaapproblemen, prikkelbaarheid en stemmingswisselingen.
Je kunt oppervlakkige ademhaling herkennen aan:
- Meer beweging van de borstkas dan de buik tijdens het ademen
- Snelle en oppervlakkige ademhaling
- Snel buiten adem raken of kortademigheid
Een goede test om te bepalen of iemand oppervlakkig ademt, is te observeren wat er gebeurt wanneer diep wordt ingeademd. Gaat de buik naar voren of gaan de schouders omhoog? Als de schouders omhoog gaan, wordt er oppervlakkig geademd.
In mijn praktijk werk ik met mensen aan het inoefenen van een diafragmatische (of buik-) ademhaling, omdat dit stress vermindert, rust geeft, de bloeddruk verlaagt, de spijsvertering verbetert en de buikspieren versterkt.
Een eenvoudige manier om dit te oefenen is door jezelf meerdere keren per dag te herinneren aan je ademhaling. Mijn gouden tip: lachen en zingen. Het maakt niet uit hoe luid of vals, als je het maar voluit doet. Doe dit meerdere keren per dag.
En jij, hoe adem jij? Via je buik of je borst?
